«وارد کردن اجناسی که مشابه داخلی دارند، مطلقاً ممنوع است» این جمله کوتاه رهبر عزیز انقلاب، که در دیدار با جمعی از کارگران زحمتکش بیان گردید، در هر منطق و مرامی،سخنی پسندیده و کلیدی راهگشا برای بهبود اوضاع اقتصادی است. موضوعی که اهمیت آن، ظاهرا بسیار معلوم است و هرکس در هر جایگاهی به درستی و اهمیت این گزاره پی میبرد. اما اگر چنین است،چرا رهبر انقلاب، شخصا به این مسئله ورود کردهاند و مدتهاست در باب اهمیت دادن به تولیدات داخلی سخن میگویند؟چه کسی یا کسانی، چه وظایفی را انجام نمیدهند و چه خطری کشور را تهدید میکند که رهبر انقلاب،خود شخصا به روشنگری و هدایت در این موضوع کمر همت بستهاند و مستقیما با مردم سخن میگویند؟ در اینباره باید گفت:
1- مصرف کالای تولید شده، کلید ادامه حیات تولیدکننده و ضامن اشتغال است. این یک امر بدیهی است که اگر کالایی تولید شد و مشتری نداشت،خیلی زود تولید متوقف میشود. سالهاست کشورهای بزرگ تولیدکننده، در پی دستیابی به بازارهای جدید و فروش بیشتر محصولاتشان و ایجاد اشتغال بیشتر در کشورخود هستند. یکی از طمعهای مهم آنها، بازار بزرگ و هشتاد میلیونی ایران است. بازاری که با سیاستهای غلط، به راحتی در اختیار دیگران قرار گرفته است!
عمده، مردم اند. شما باید کالای ایرانی بخواهید. این افتخار نیست. این تفاخر غلطی است که ما مارک های خارجی را در پوشاکمان، در وسایل منزلمان، در مبلمانمان، در امور روزمره مان، در خوراکی هایمان ترجیح بدهیم به مارک های داخلی؛ در حالی که تولید داخلی در خیلی از موارد بسیار بهتر است. تولید داخلی مهم است. ببینید کارگر ایرانی چه تولید کرده است، سرمایه دار ایرانی چه سرمایه گذاری کرده است. در زمینه ی مصرف، عمده ی کار دست مردم است
مقام معظم رهبری 1391 مشهد مقدس ( حرم امام رضا علیه السلام )
ما وقتی به صورت کلان به زمینهی اقتصاد اسلامی نگاه میکنیم، دوتا پایهی اصلی مشاهده میکنیم. هر روش اقتصادی، هر توصیه و نسخهی اقتصادی که این دو پایه را بتواند تأمین کند، معتبر است. هر نسخهای هرچه هم مستند به منابع علیالظّاهر دینی باشد و نتواند این دو را تأمین کند، اسلامی نیست. یکی از آن دو پایه عبارت است از «افزایش ثروت ملی». کشور اسلامی باید کشور ثروتمندی باشد؛ کشور فقیری نباید باشد؛ باید بتواند با ثروت خود، با قدرت اقتصادی خود، اهداف والای خودش را در سطح بینالمللی پیش ببرد. پایه دوم، «توزیع عادلانه و رفع محرومیت در درون جامعهی اسلامی» است. این دوتا باید تأمین بشود. و اولی، شرط دومی است. اگر تولید ثروت نشود؛ اگر ارزش افزوده در کشور بالا نرود، ما نمیتوانیم محرومیت را برطرف کنیم؛ نخواهیم توانست فقر را برطرف کنیم. بنابراین هر دوتا لازم است.
مقام معظم رهبری 30/11/85
بیانات در دیدار مسئولان اقتصادی
مقام معظم رهبری :
یک مسأله هم مسأله قاچاق است. بنده مکرر با مسئولین دولتى در دولتهاى مختلف راجع به همین مسأله واردات که صحبت می کنیم، می گویند اگر ما تعرفه ها را خیلى بالا ببریم یا جلوى واردات را بگیریم، همین جنس [به صورت] قاچاق مى آید. به نظر شما این دلیل درستى است؟ خب، جلوى قاچاق را جدى باید گرفت. ما تا حالا در مبارزه با قاچاق خیلى جدى عمل نکرده ایم؛ در مبارزه با قاچاق جدى عمل کنید. مراد من از قاچاق، فلان کوله بَرِ ضعیفِ بلوچستانى نیست که می رود آنطرف یک چیزى را برمی دارد روى کول خودش مى آورد این طرف؛ اینها که چیزى نیست، اینها اهمیتى ندارد؛ با آنها مبارزه هم نشود اشکالى ندارد. من قاچاقهاى سازمان یافته بزرگ را می گویم؛ ده ها کانتینر یا صدها کانتینر اجناس گوناگون قاچاق وارد کشور بشود؟ خب، باید برویم برخورد کنیم با اینها؛ ما دولتیم، ما قدرت داریم، ما می توانیم؛ به طور جدى با اینها برخورد کنیم. چند مرتبه که برخورد جدى بشود، یا جلویش گرفته خواهد شد یا لااقل بسیار کاهش خواهد یافت.
قاچاق بلاى بزرگى است براى کشور؛ قاچاق از واردات دولتى و گمرکى بسیار بدتر است:
اولاً سلامت جنس معلوم نیست؛ ثانیاً درآمدى از آن عاید دولت نمی شود؛ ثالثاً همان اِشکال واردات را دارد که کساد کردن بازار تولید داخلى است. اینها آسیبهاى کوچکى نیست؛ باید با قاچاق به طور جدى مقابله کرد. دستگاه مقابله با قاچاق را باید خیلى جدى گرفت؛ قوى ترین آدمهایمان را باید بگذاریم براى این کار؛ و می شود؛ عقیده بنده این است که می شود؛ یا جلویش گرفته خواهد شد یا اگر بکلى هم جلوگیرى نشود، بخش مهمى اش کاهش خواهد یافت. این یک مسأله بسیار اساسى است.