تبیین درست و دقیق از مفهوم اقتصاد مقاومتی در میان نخبگان، دانشگاهیان و اقشار مختلف مردم از اهمیت زیادی در جهت گفتمانسازی آن برخوردار است. رهبر معظم انقلاب اسلامی خود به عنوان مبدع و بنیانگذار این واژه و دلالت مفهومی آن، تاکنون در دیدارها و سخنرانیهای مختلف با اقتصادیها و با غیراقتصادیها به تبیین این مفهوم بلند پرداختهاند. میتوان گفت ایشان از سه منظر تأکید ویژهای بر شناخت علمی و درست از مفهوم اقتصاد مقاومتی دارند:
پرهیز از تصورات غلط رایج سهوی و عمدی در مورد اقتصاد مقاومتی
از جمله در دیدار با دانشجویان، ایشان ضرورت تبیین علمی اقتصاد مقاومتی را برای جامعهی نخبگانی و دانشگاهی خواستار شدند: «اقتصاد مقاومتی فقط جنبهی نفی نیست؛ اینجور نیست که اقتصاد مقاومتی معنایش حصار کشیدن دور خود و فقط انجام یک کارهای تدافعی باشد؛ نه، اقتصاد مقاومتی یعنی آن اقتصادی که به یک ملت امکان میدهد و اجازه میدهد که حتّی در شرایط فشار هم رشد و شکوفایی خودشان را داشته باشند. این یک فکر است، یک مطالبهی عمومی است. شما دانشجو هستید، استاد هستید، اقتصاددان هستید؛ بسیار خوب، با زبان دانشگاهی، همین ایدهی اقتصاد مقاومتی را تبیین کنید؛ حدودش را مشخص کنید؛ یعنی آن اقتصادی که در شرائط فشار، در شرائط تحریم، در شرائط دشمنیها و خصومتهای شدید میتواند تضمین کنندهی رشد و شکوفائی یک کشور باشد».[1]تصوراتی که توسط دوست و دشمن سهوی و عمدی از اقتصاد مقاومتی ایجاد میشود؛ همچون اقتصاد ریاضتی، اقتصاد جنگ، اقتصاد درونگرا و محصور و بسته و... موجب شده تا ضرورت تبیین علمی آن بیشتر احساس شود.
جاافتادن و تبدیل آن به عنوان گفتمان غالب در فضای واقعی جامعه
تا یک مفهوم برای مردم جامعه، به خوبی تبیین نشود، نمیتواند در فضای واقعی جامعه اثرگذار باشد. از این رو تبیین درست اقتصاد مقاومتی و تکرار چندبارهی آن سبب ایجاد یک گفتمان و فضای غالب فکری میشود که افراد همچون هوایی که تنفس میکنند از آن بهرهمند میشوند. هرچقدر این تفکر به عملیاتیشدن و واقعیبودن نزدیکتر باشد، موفقیت آن در تبدیل شدن به گفتمان بیشتر و بیشتر خواهد بود. رهبری معظم انقلاب فضای گفتمانی را چنین ترسیم مینمایند: «گفتمان یک جامعه مثل هواست، همه تنفسش میکنند؛ چه بدانند، چه ندانند؛ چه بخواهند، چه نخواهند. باید این گفتمانسازی انجام بگیرد؛ که البته نقش رسانهها و بالخصوص نقش روحانیون و نقش بزرگان و اساتید دانشگاهی حتماً نقش بارز و مهمی است».[2] همچنین رهبری گفتمان را به معنای «باور عمومی»؛ آن چیزی که به صورت یک سخنِ مورد قبول عموم تلقی بشود، مردم به آن توجه داشته باشند دانسته و معتقدند لازمه تحصیل آن، تبیین لازم - تبیین منطقی، تبیین عالمانه و دور از زیادهرویهای گوناگون و با زبان صحیح، با زبان علمی، منطقی و با زبان خوش است.[3]