امروز داشتم به این فکر میکردم که آیا فروشنده ای این شجاعت رو داره که روی ویترین مغازه یا بنر مغازه اش بنویسه : تمام اجناس این فروشگاه ایرانی است
امروز داشتم به این فکر میکردم که آیا خریداری این غیرت رو داره که بره به یک فروشگاهی و بگه : آقا جنس ایرانی دارید؟
همه ی ما آدم ها در طول زندگی مون یا خریداریم یا فروشنده ، اگه هر فروشنده ای خودش رو مستلزم این کنه که تا وقتی مشابه جنس خارجی ، تولید داخلی هست فقط جنس داخلی بفروشه و هر خریداری خودش رو مستلزم این کنه که همیشه انگشتش روی جنس های داخلی باشه قطعا در زمینه اقتصاد به اوج و شکوفایی میرسیم.
کاش این رو نگیم که جنس داخلی کیفیت نداره اگه من خرید کنم خسارت مالی میبینم، کاش نگاهمون عمیق تر باشه ، کاش به جای خسارت مالی شخصی به خسارت کشور نگاه کنیم، به بیکارشدن هم وطنمان از کار ، مگر نه این است که حدیث داریم مسلمان اگر از همسایه خود خبر نداشته باشد مسلمان نیست؟؟ پس چگونه مسلمانی هستیم که همسایه و هم وطن خود را فدای سکه های بی ارزش میکنیم؟
کاش آن قدر ایثار و گذشت داشته باشیم که چند صباحی خسارت شخصی را متحمل بشیم به بهای پیشرفت در زمانی بسیار نزدیک. مگر جز این است که : ان مع العسر یسرا ( بعد از هر سختی راحتی است )
