حدود 5 سال پیش بود که یک گوشی glx در رده ی قیمت 100 خریدم. وقتی خریدم و به خونه اومدم و گوشی رو به برادرم نشون دادم تا نظرش رو بگه نگاهی به گوشی کرد و گفت ایرانیه دیگه و این حرف رو طوری زد که یعنی انتظار زیادی ازش نیست. من هنوز این گوشی رو دارم بدون اینکه مشکل حادی پیدا کرده باشه ، تنها مشکلی که برام با این گوشی پیش اومد این بود که یه بار سوکت شارژرش رو بعد سه سال استفاده مداوم و بیش از حد عوض کردم. نه با مشکل خراب شدن باتری مواجه شدم نه سوختن ال سی دی و نه هنگ کردن و...شاید این گوشی بارها از دستم زمین افتاد اما دریغ از اینکه حتی صفحه ی اون ترکی برداره ...
این گوشی با توجه به قیمتش به نظرم گوشی خیلی خوبی بود خصوصا اینکه من واقعا ازش کار کشیدم...
اما نکته ی حائز اهمیت اینجاست که با وجود کارآیی خیلی خوبه این گوشی افراد حتی بدون تجربه ی استفاده از اون و صرفا به خاطر اینکه تولید ایران است برچسب بی کیفیت بودن رو بهش میزنند. در صورتی که باید منصفانه قضاوت کنیم و تنها به شنیده هامون اکتفا نکنیم. اینکه همه میگند جنس ایرانی خوب نیست نباید ملاک انتخاب های ما باشه چه بسا همه اشتباه کنند و نباید ما در جهتی حرکت کنیم که همه اشتباه حرکت میکنند.
شاید اگر این قدر به شنیده ها توجه نمیکردیم و با جرئت گوشی ایرانی یا هر کالای ایرانی دیگه رو خریداری می کردیم الان شاهد تولید انبوه کالای ایرانی بودیم...
هر کالایی چه ایرانی و چه خارجی قطعا مزیات و مضراتی دارند. ما نمیتونیم این ادعا رو کنیم که کالای خارجی صددرصد خوب هستند. چه بسا کالای خارجی که این اندازه مشمول لطف و رحمت ما ایرانی هاست به خاطر خرید ما به این مرحله از اوج رسیده باشه که اگه همین لطف و رحمت ما شامل کالای داخلی میشد کالای ایرانی هم پیشرفت میکرد و تولیدکنندگان ایرانی وقتی میدیدند مردم پشتشون هستند با قدرت و تلاش بیشتری وارد عرصه میشدند. قطعا تقاضاست که باعث افزایش تولید و پیشرفت میشه.